شاهین99

زمانی که دولت بریتانیا در نظر داشت دو ناو هواپیمابر به ناوگان دریایی خود بیفزاید ناوشکن های چندکاره ی Type 42 انگلیسی به پایان عمر سرویس دهی خود نزدیک می شدند؛ بنابراین دولت بریتانیا متوجه شد نیاز به ناوشکن هایی دارد که دارای قابلیت های بیشتر و پیشرفته تر باشد، از سیستمی مانند سیستم AEGIS بهره ببرد، توانایی پوشش ضدهوایی وسیعی داشته باشد تا بتواند از ناو های هواپیمابر محافظت کند و اینکه توانایی مقابله با تهدیدات مدرنی چون موشک های کروز پرسرعت را داشته باشد. کوشش های بسیاری برای طراحی این ناوشکن انجام شد تا با تکنولوژی بومی ساخته شود.

سه کشتی دیرینگ توسط چاره ساز های ناوگان دریایی سیستم های سطحی BAE از بلوک های پیش ساخته ناقص ساخته شده توسط خودش و گروه VT سرهم شده بود. در اصل انگلستان برای بدست آوردن کشتی های دفاع هوایی با فرانسه و ایتالیا جستجو کرد. انگلستان آنها را با عنوان قسمتی از پروژه 8 ملیتی NFR 90 و بعد برنامه HCNGF می خواست، البته انگلیسی ها سعی کردند تا با فرانسه و ایتالیا در معاهده ساخت ناوشکن همکاری کنند که نتیجه بخش نبود. (انگلستان از معاهده خارج شد و فرانسه و ایتالیا به همکاری خود ادامه دادند.) نتیجه ی تلاش های بریتانیا ساخت ناوشکنی با استفاده از تکنولوژی بومی بود که کلاس Daring یا Type 45 نام گرفت.

ناوشکن اول تحت عنوان HMS Daring D32 در فوریه 2006 (یعنی 6 سال بعد از تصمیم گیری جهت ساخت ناو) به آب انداخته شد. ناوشکن دوم تحت عنوان HMS Dauntless D33 در ژانویه 2007 به آب انداخته شد. ناوشکن سوم تحت نام HMS Diamond D34 فعال است و همچنین ناوشکن چهارم و پنجم و ششم به ترتیب با نام های HMS Dragon D35 , HMS Defender D36 , HMS Duncan D37 می باشد. البته برنامه این است که تعداد 8 تا 12 فروند ناوشکن از این کلاس ساخته شوند.

هسته ی سیستم دفاعی این ناوشکن سیستم راداری APAR و سیستم ضدهوایی موشکی PAAMS است که با سیستم کنترل آتش SAMPSON، سیستم راداری Tracking، سیستم شلیک موشک SYLVER، موشک های کوتاه برد Aster 15 و موشک های Aster 30؛ سیستمی یکپارچه را به وجود میآورند، البته این تسلیحات، تسلیحات اولیه ای هستند که روی ناوشکن اول نصب شده اند؛ و هنوز تسلیحات پیشرفته ی زیادی وجود دارند که بر روی ناوشکن نصب نشده اند، که به طور مثال شامل سیستم سونار و موشکهای سطح به سطح میباشد. این کمبودها تا زمانی که برطرف نشوند باعث محدود شدن چندگانه گی multi-role می شوند. همچنین سیستم ضدزیردریایی ناوشکن با استفاده از هلیکوپترهای Merlin تقویت میشود.

اروپاییها اعتقاد دارند که سیستم PAAMS/SAMPSON این ناوشکن نسبت به مدل آمریکایی یعنی AEGIS برتری دارد. اما به علت تجربه های فراوان سیستم آمریکایی، تلاش های فراوان جهت بروز کردن این سیستم و توزیع و استفاده شدن از این سیستم در بین 5 کشور دیگر؛ بعید به نظر میرسد که سیستم بریتانیایی بتواند جایگزین مدل آمریکایی شود یا از اعتبار آن بکاهد.

از آنجا که برخی پیش نیازهای نیروی دریایی انگلستان با پروژه ناوچه های Horizon همخوانی نداشت, لذا این کشور در ماه October سال 1999 از این برنامه جدا شد و بطور اختصاصی بر روی ناوشکن های Type 45 خود متمرکز گردید. با این حال قوای نظامی بریتانیا همچنان به عنوان یکی از اعضای پروژه PAAMS شناخته می گردند و در این مسیر حضور مستمر دارند. در سال 2003 میلادی, نیروی دریایی سلطنتی انگلستان, سفارش خرید 5 سامانه PAAMS به همراه رادارهای اختصاصی LRR را جهت استفاده در 6 فروند ناوشکن Daring Type 45 خود ثبت نمود. سامانه ضد موشک های هوایی PAAMS در ناوشکن های Type 45 انگلستان و در جهت پردازش اطلاعات در طول درگیری های دریایی, بطور اختصاصی از سیستم عامل Windows 2000 ساخت Microsoft بهره میبرد.

به هر حال ناوشکن های جدید کلاس Daring DDG؛ پیشرفته، چند کاره هستند و میتوانند استثنائی در برابر مدل آمریکایی باشند.
ناوشکن های تایپ 45 دیرینگ از چند کار پیشرفته وسیع و بکار گیری موشک Sea Viper برتری می جستند. در سال 2009 موشک های آستر با تاخیر به کشتی ها تحویل شدند که این تاخیر ناشی از ناموفق بودن در طی آزمایش بود.

این یک ناوشکن بسیار مدرن بوده و از تسلیحاتی مانند Guns / Anti-ship / Anti-submarine و حتی Land attack استفاده می کند، علاوه بر این از سیستم دفاعی SSTD یا سیستم دفاعی اژدر کشتی سطحی نیز استفاده خواهد کرد.

البته در لینک ویکی پدیا ذکر شده که در حالت پیش فرض ، تسلیحات ضد کشتی و موشک های کروز Tomahawk روی این کشتی نصب نیست و تنها یک Provision برای این ناو هست (بگذریم از اینکه Wikipedia برای این اطلاعاتش منبعی معرفی نکرده) و تنها یک قبضه توپ 114 میلیمتری MK8 Land Attack جز تسلیحات غیر پدافندی نصب شده روی این ناوشکن است .

در وبسایت شرکت BAE systems (شرکت سازنده ی این ناوشکن) نیز ماموریت اصلی این ناوشکن ، حفاظت از ناو گروه در مقابل تهدیدات پیشرفته ی هوایی (Anti Air warfare) ذکر شده و بغیر از توپ MK8 ، بقیه ی تسلیحات نصب شده تماما برای پدافند ضد هوایی هستند.

ناوشکن Type 45 از زمان ورودش به ارتش انگلستان (یعنی در 2009) بدلیل برخی مشکلات نا معلوم قادر به استفاده از سیستم پدافندی فرانسوی PAAMS (که در ارتش انگلیس با نام Sea Viper شناخته می شود) که سیستم اصلی پدافندی این ناوشکن هست، نبوده.

در اواسط مه 2011 ، وزارت دفاع انگلیس با انتشار بیانیه ای ، از اولین شلیک موفقیت آمیز این سیستم پدافندی روی یکی از ناوشکن های Type 45 موسوم به HMS Daring ارتش انگلیس خبر داد . درحال حاضر سیستم ضد هوایی موشکی مشترک PAAMS با موشک های آستر 15 و 30 به این ناوشکن سرویس می دهند. دیرینگ تایپ 45 سیستم موشکی ضد هوایی اصلی (PAAMS ) را بکار میبرد که طراحی مشترک انگلستان فرانسه و ایتالیا است. PAAMS شامل یک کنترل آتش سامپسون و رادار رهگیری و موشک های آستر 30 و 15 و 48 سلول لانچر عمودی (SYLVER )است که هر دو قابلیت کوتاه برد و برد بلند را بر علیه اهداف هوایی فراهم می سازند.
سیستم PAAMS توانایی کنترل و هماهنگ کردن چندین موشک ضد هوایی را در یک زمان دارد و اجازه می دهد چندین هدف پیگیری شده رهگیری شوند و لانچر موشک SYLVER در صورت نیاز قادر به ارتقاء و اضافه سازی تسلیحات مدرن بیشتر می باشد.

جدا از حضور موشک های قدرتمند و آمریکایی BGM-109 و AGM-84 که در این ناوشکن موجود است، در خصوص استراتژی مقابله با تهدیدات سطحی و زیر سطحی در ناوشکن های Type 45 نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا, میتوان به قدرت مخرب و هوابرد موشک های سوخت جامد Sea Skua بر روی هلیکوپترهای AW101 Merlin و Lynx ساخت کمپانی های انگلیسی AgustaWestland و Westland که هر 2 توانایی فرود و انجام عملیات Logistic بر روی عرشه Daring را دارا میباشند, در کنار فرستنده های سونار قدرتمند MFS-7000 اشاره داشت که تقریبا" خطر هرگونه تهدید سطحی (ناوشکن ها) و زیر سطحی (زیر دریایی ها) را خنثی می نمایند. البته این چیدمان در کنار بهره وری از هلیکوپترهای WS-61 Sea King در نقش جستجو و پشتیبانی هوایی به اوج قدرت خود میرسد و طبیعتا" نیروی دریایی بریتانیا و همچنین کمپانی BAE Systems نگرانی چندانی از این بابت ندارند!

البته جا دارد بازهم اشاره نمائیم عمده ترین فعالیت ناوشکن های Type 45 در ناو گروه دریایی بریتانیا, با استفاده از سامانه دفاعی PAAMS و حسگرهای چند منظوره SAMPSON در کنار رادارهای 3 بعدی S1850M و .... در حفاظت ناوگان دریایی در برابر تهدیدات هوایی تعریف شده است و از این جهت نیز تقریبا" بی نقص است. با این حال وجود تسلیحات مذکور در کنار قدرت بازدارنده هوابرد, این ناوشکن را خطر تهدیدات سطحی نیز مصون نگاه میدارد.

رادار سامپسون توانایی رهگیری اشیایی در حد یک توپ کریکت را که سرعتی معادل با 3 برابر سرعت صوت داشته باشند را دارد!رادار سامپسون یک رادار آرایه فازی فعال است که برد 400 کیلومتر دارد و در باند فرکانسی 2 تا 4 گیگاهرتز عمل می کند و توان 25000 وات دارد.

در یک حمله شدید یک ناوشکن تایپ 45 می تواند به طور همزمان بیشتر اهدافش را رهگیری کرده,درگیر شود و آنها را نابود کند که می توان گفت این برابر با رزم 5 نابودگر تایپ 42 با اهداف مشابه است.

بعد از به اب انداختن دیرینگ در 1فوریه 2006 آدمیران سر آلن وست اظهار داشت که نیروی دریاییش همیشه بیشترین قابلیت نابود گری را خواسته و همچنین بیان کرد که دیرینگ بهترین کشتی دفاع هوایی جهان است! گرچه تایپ 45 پیشرفت های اصلی دفاع هوایی را نشان داده اما قابلیت ضد کشتی آن در حال حاضر به یک قبضه توپ میان برد و موشک های هوا به سطح کوتاه برد ضدکشتی Sea skua که مخصوص هلیکوپتر است محدود شده است.


مشخصات :

طبقه بندی: DDG
طول:151 متر
عرض:20متر
آبخور:5متر
دیسپلیسمنت: 7200 تن
پیشران: 2 WR-21 Gas Turbines, two shafts
سرعت:بیش از 27گره
برد عملیاتی:7000مایل دریایی (19نات)
خدمه:230نفر
هلیکوپتر:یک فروند Merlin EH101 HAS

رادارها :

PAAMS
SAMPSON MFR, S1850M LRR
سونار MFS-7000

تسلیحات :

48 سلول شلیک Sylver VLS Aster 15, 30
یک توپ 114 میلیمتری DP
دو توپ 20میلیمتری Phalanx CIWS
6 اژدر Stingray Torpedoes

ناوشکن های در حال خدمت :

HMS Daring D32
HMS Dauntless D33
HMS Diamond D34
(HMS Dragon (D35
(HMS Defender (D36
(HMS Duncan (D37